Acta diurna de homine ludente

21 augustus 2006

Verhuis

Dit blog is verhuisd van plek: niet langer blogspot, maar wel WordPress. De voordelen daarvan moet ik aan weinigen nog uitleggen, denk ik.

Het nieuwe adres ? http://www.witch.be

Allen daarheen, zou ik zo zeggen.

11 augustus 2006

Miserabele hamster

Ik heb al eeuwen last van mijn tanden/kaak. Het zou aan drie verschillende dingen liggen, en de samenloop ervan zorgt dus voor een pak pijn. Oi.

Stap 1: is al ondernomen nog voor we met vakantie gingen, dus in de loop van juli: het onzenuwen van een dode tand, en tegelijkertijd ervoor zorgen dat de ontsteking op de wortel van die tand verdween. Check.

Stap 2: ik heb in juli een moedige poging ondernomen om een NMR-scan van mijn kaakgewricht dat knapt en kraakt en klakt te laten nemen. Helaas, tot mijn ontzetting heeft de claustrofobie - waarvan ik nauwelijks wist dat ik ze had - de overhand genomen, en ben ik na 20 seconden al beginnen gillen dat ik eruit wilde. Geen stap twee dus.

Stap 3: het laten weghalen van twee wijsheidstanden aan de linkerkant. Dinsdag gebeld, en donderdag al een afspraak. Geen greintje pijn gevoeld (ondanks het feit dat ik zat te schudden van de schrik - bij wijze van spreken), en op een uur was ik ervan af, met een bloedende mond, een compleet gevoelloze linkerkaak en tong, en een groot hart want ik had het toch maar even gedaan en het viel al bij al goed mee. Eén draadje bovenaan om het bloeden te stoppen, en vijf draadjes onderaan, want daar was het een pak lastiger geweest om die recalcitrante tand eruit te krijgen.

Lang leve de pijnstillers: gisterenavond nog rollenspel gespeeld, met een haalbare kaak. Redelijk goed geslapen, en opgestaan met een kaak waar elke weldenkende hamster stikjaloers op zou zijn. Ik heb er zelfs een foto van genomen, ik wil er later zelf ook mee kunnen lachen.
Wolfje buitengekuist met Bart, en in mijn slaapkleren onder een dekentje in de zetel gaan liggen, wegens veel te mottig. Wakker geworden rond 3 uur, en vijf minuten daarna stond mijn ma hier om verder te schilderen. Amper iets kunnen eten want mijn bakkes gaat niet open, klein beetje geholpen boven met afplakken, en vooral weer gevegeteerd in de zetel.

Wolf gaan halen, zijn energievloedgolf proberen opvangen (lang leve schilderende oma's), het ventje vol eten gestopt, pyama aangedaan, samen in de zetel, en dan in zijn bed.

En nu verga ik van de koppijn, al is de rest iets minder dank zij mijn goede vriend Ibuprofen. Ik denk dat ik ga slapen. Ik hoop alleen dat Bart geen accident heeft ergens onder de baan, want hij is nog niet thuis (hij had gezegd dat het later kon worden).

Puh. Wijsheidstanden. Rommel, ja.

02 augustus 2006

Oeps

Gisterenavond, toen ik rond een uur of acht de rotonde van de Dampoort opreed, heb ik bijna bloggend Vlaanderens nummer één van zijn sokken gereden. Jawel, Michel, die auto die jou nog nét niet de pas afsneed, en waarvoor ik een geërgerde blik in mijn richting kreeg, dat was ondergetekende. Ik was zodanig onder de indruk van de kaarsrechte figuur met wapperende manen en semi-wapperende jas op de fiets, dat ik prompt vergat hem voorrang te verlenen.

Betekent dat dat je nu ook een BG bent, mijnheer Vuylsteke ?

In elk geval mijn excuses voor het voorval, de volgende keer zal ik je luid toeterend en zwaaiend laten voorgaan :-p

01 augustus 2006

Auto

Mocht iemand een nieuwe wagen zoeken, een goede vriend van me krijgt een bedrijfswagen en doet zijn Peugeot 206 Berline - Urban 1.4 HDi diesel (5 deuren) van nog geen twee jaar oud van de hand.

Laat iets weten mocht het je interesseren.

20 juli 2006

Gentse Feesten

Er waren van die jaren dat ik echt tien dagen op de feesten zat. Jong, geen examens of werk (onderwijs, weet u wel), geen kroost om voor te zorgen, en vlakbij met de fiets.
Gemiddeld kwam ik dan per avond een man of veertig tegen die ik kende, dus aan vertier geen gebrek. Overdag sprak ik tegen de middag met vrienden af om nog wat uit te slapen en te picnicken op de Blaarmeersen. Tegen een uur of zes huiswaarts voor een douche, en dan naar de Feesten. Eerst een concert op Sint-Jacobs meevolgen op de eerste rij, of gans achteraan, dan wat rondhangen in Baudelo, even de kraampjes van de ambachtsmarkt aflopen op de Korenlei, een ijsje gaan halen, tussenin een paar jenevertjes achterover slaan, nog hier en daar blijven staan voor een optreden links en rechts, en afsluiten in alweer Baudelo met een goeie sigaar en wat gedans. Kan ook in omgekeerde volgorde. Een goeie fuif in de Cocteau kon er ook altijd bij, net zoals één of andere voorstelling zoals die van de Moereloere in 't Museetse. De afsluiter van de feesten was - hoe kan het anders - het optreden van Raymond op Sint-Jacobs. Om één uur begonnen we ons een weg te banen door de massa naar de eerste rijen, waar we elk jaar steevast hetzelfde volk tegenkwamen. Was het in het begin van de nacht nog drummen, dan begon tegen een uur of vijf er wat meer plaats te komen om te dansen. Raymond bleef steevast in zijn nopjes, speelde covers van Prince en Elvis Costello, grapte met zijn band (goh wat had ik een boontje voor de kleine kalende bassist met zijn charmante lachje) en deed dapper door tot de opkomende zon in zijn ogen zat. Jawel, rond zeven uur. Als hij na een marathonsessie van zes uur er eindelijk de brui aan gaf, gingen we met zijn allen koeken halen bij de bakker in de Steendam. Zelden cremekoeken gegeten die zo smaakten. Daarna gingen we slapen op ons kot/appartement, en hervonden met moeite ons dagelijkse ritme.

De Gentse Feesten waren toen nog veel kleinschaliger. Gezelliger ook, vond ik, maar dat zal wel liggen aan het feit dat ik een nostalgische trut aan het worden ben. Sint-Jacobs en Vlasmarkt waren zowat het eindpunt van de feesten aan die kant. Geen Boomtown, geen Polé-Polé, de spiegeltent stond nog aan de achterkant van Sint-Jacobs, en in het Baudelo stond één exotisch eettentje, de grote tent van Drakkar, en was er een dansvloer voor den Bal Populaire. De Feesten zijn me te... anoniem geworden. De mensenmassa is vaak niet te overzien, en pleinen worden noodgedwongen afgesloten. Nooit meegemaakt dat ik niet wat lol kon gaan trappen op de Groentenmarkt bij La Cuenta of Bog Boy Frankie, of vrienden kon gaan zoeken in Klein Turkije aan de Platten of in de Duveltent. Geen idee waar ze nu allemaal rondhangen. Een beetje verspreid, denk ik, en altijd aan de andere kant van een dichte mensenmassa waar ik hoegenaamd in dit weer geen zin heb om me een weg door te banen. Ach ja...

Toch heb ik er dit jaar al van genoten. Bart was erin geslaagd via het geliefde Project vrijkaarten te krijgen voor Gili op de openingsavond. Ik wist niet goed wat ik moest verwachten, maar ik vond het al ongelofelijk fijn dat ik mijn noestwerkende echtgenoot meekreeg in het feestgewoel. Lang leve een kantoor in het centrum met bijhorende parkeerplaats, by the way.
Een vriendin opgetrommeld als babysit (lang leve fijne niet-feestende vrienden, btw) en wij richting conservatorium. Ik was nog nooit in het zaaltje geweest, en was aangenaam verrast. De hitte binnenin was nog draaglijk, vond ik.

Gili zelf bleek een West-Vlaamse goochelaar/stand-up te zijn met een cynisch gevoel voor humor. Het feit dat er misschien een man of 60 in de zaal zat, ontlokte hem de opmerking dat het wellicht te warm was voor de gemiddelde Oost-Vlaming, maar drukte zijn enthousiasme niet. Als goochelaar is hij niks speciaals. Een vriend van me is een niet onverdienstelijke amateur, en sommige trucs doet hij zelfs een pak beter (zoals de vuurvliegjes). Wat deze voorstelling net dat ietsje meer geeft, is de commentaar die Gili geeft tussenin. Toegegeven, sommige moppen waren nogal flauw of hadden een baard die de gemiddelde Talibanstrijder zou doen verbleken van jaloezie, maar op andere momenten heb ik gewoon zitten schateren. Gili bezit een heerlijke dosis zelfrelativering, een franke tong en het talent bijzonder ad rem te reageren op sommige opmerkingen. Het meest amusant was nog het feit dat hij, voorzien van micro, zijn publieksassistenten van alles in de mond legde wat bijzonder goed overeen kwam met hun lichaamstaal, maar niks te maken had (mag ik hopen) met wat ze werkelijk aan het zeggen waren. Al bij al een aangename avond. Geen topamusement, maar het mocht er zeker zijn. Bedankt voor de kaarten, Gent Blogt !

Dinsdagavond had ik op het laatste moment mijn ma zover gekregen dat ze me vergezelde naar een voorstelling van vzw Deezillusie. Ik had Geert Willems (en zijn dochter) al lang beloofd eens naar een voorstelling te komen, en de titel intrigeerde me wel: Stand-up Erotica. De man in kwestie een beetje kennende, wist ik wel dat het vrij absurd ging zijn, en ik werd op mijn wenken bediend. Samen met Paul Ooghe en Sophie Dewispelaere heeft Willems een voorstelling in elkaar gestoken die het midden houdt tussen revue, stand-up en theater. Het feit dat de man lesgever is in oa. improvisatietechnieken voor de vzw Wisper is daar ook niet vreemd aan. Korte sketches worden aan elkaar gebreid met stand-up-achtige momenten, en als rode draad loopt het thema 'erotiek', al zouden sommigen het 'seks' noemen. Hoe kreeg je vroeger seksuele voorlichting, en hoe erbarmelijk gaat het er nu aan toe ? Hoe pak je het aan als homokoppel wanneer je adoptiedochtertje vragen begint te stellen ? Welke verleidingstechnieken werken, en wat is een zekere afknapper voor een vrouw ? En hoe begin je als ernstig koppel aan partnerruil ?
De spelers gaan er zo in op dat het zweet hen afdruipt, maar daar zal het bloedhete zaaltje aan de Spitaalpoortstraat (in de buurt van de Dampoort) ook wel voor iets tussen gezeten hebben.
Opnieuw geen topamusement, maar een enorm genietbare voorstelling waar je met een goed gevoel buitenkomt. Stand-up Erotica speelt nog tot het einde van de Feesten in het zaaltje van Wisper in de Spitaalpoortstraat, telkens om 20.00u. Misschien best toch reserveren, want het zaaltje zat stampvol.

07 juli 2006

Ergernis oh ergernis !

Vorige week heb ik - zo dàcht ik althans - een reis geboekt voor ons tweetjes naar Kroatië. Ik was eerst al in het reisbureau langsgeweest, en daar zat alles naar Montenegro (mijn eerste goesting) en Kroatië vol. Fijn.

Dan maar op aanraden van ma naar Connections beginnen kijken op het net. Rustig iets uitgezocht, geboekt, info doorgegeven, Visakaart ingegeven, bevestigd, en dat was dat. Alleen, geen bevestiging per mail of zo. Hmm? Bizar.

Na een week nog steeds geen bevestiging, dus eventjes gebeld naar het betaalnummer van Connections. Geen boeking te bespeuren. 'Bel even naar het hoofdkantoor, mevrouw'. Ook daar niks te bespeuren, bijna afgeblaft omdat ik twijfelde welk van mijn drie meest frequente emailadressen ik had gebruikt, en ellenlang aan het lijntje gehouden. Dan maar naar VISA gebeld (eerste wachttijd: 11 minuten, tweede poging 13 minuten, en dan maar opgegeven) om te proberen achterhalen of er geld van de rekening was gegaan. Gelukkig wist mijn lieve echtgenoot me te vertellen dat ik die info ook in online banking kon zien. Hah. Geen geld afgegaan.

Na drie pogingen om opnieuw het betaalnummer van Connections (waar je moet boeken) te bereiken (je geraakt wel binnen, krijgt stemcomputer aan de lijn, en moet dan wachten tot ze de bezettoon doorgeven :-p) had ik er genoeg van. Ik weet trouwens niet hoeveel die voormiddag telefoneren me gekost heeft, maar het zal genoeg zijn ! Ik heb dan maar alles geboekt in het kantoor van Connections in de Hoogpoort, waar ze bijzonder vriendelijk en efficiënt waren. Enne, het is wel degelijk Montenegro geworden, in een fijn (gigantisch) hotel met uitgebreide buffetten. Exact wat mijn overwerkte ventje wilde. Fijn toch ?

Solden

Vaak koop ik zo goed als niks in de solden. Deze keer heb ik me eigenlijk veel te veel laten verleiden door vanalles en nog wat, en heb dus een flinke pak geld uitgegeven. Ugh.

Voor Wolf ben ik in een uitverkopende kinderwinkel in Mariakerke gegaan, met een ongelofelijk mooi voordeel: 50%, en vanaf 5 stuks 80%. Ik heb dus een pak merkkledij mee voor weinig geld :
- Hemd van Jean Bourget dat 64 euro kostte
- donkerbruine jeans van zelfde merk, oorspronkelijk 52 €
- donkerblauw geribbeld coltruitje
- zwarte sweater met donkerblauwe streep
- wit snoezig dingetje voor dochtertje van nicht.
- ongelofelijk wijs badpak voor Wolf: yep een mannenbadpak (zal één dezer een foto op zijn site zetten) dat origineel 35 € kostte.

Heb 42 € betaald voor de 6 stuks. Ik blij.

Dinsdag ben ik dan nog in 't stad verzeild om een nieuwe GSM aan te schaffen (fijn ding overigens) en maar meteen in nog een paar winkels binnen te gaan.
buit:
- twee donkergrijze Tshirts voor Bart
- grijze zwembroek voor diezelfde Bart
- twee linnen broeken voor mezelf: een grijze en een bruine
- kousjes voor Wolf.
Samen 48 €
- bruin paar open schoenen, echt mijn goesting. 60€

Heb ook nog een oranje netachtig lang overding gekocht in mijn favoriete boetiek. Yep, oranje. 32.5 €

Gisteren ben ik met mijn ventje in 't stad gaan eten en ben onze reis naar Montenegro gaan regelen. Heb meteen een nieuwe handtas van 78€ meegebracht, een bordeaux truitje van Cora Kemperman (25€), en een fluogroen parasolletje voor morgen aan zee (8.75€). Kwestie van onszelf nog terug te vinden, nee ?

Goe gereden, zeggen ze bij ons. En nu is 't genoeg geweest.